Wat was nieuw voor me?
informatie over de samenwerking tussen de hersenhelften, reactiecategorieën en de funtheorie (als positieve afsluiting).
Wat heb ik daarvan geleerd?
We begonnen zoals gewoonlijk weer met terugblikvragen. Deze vragen blijken ook erg belangrijk en handig voor het tentamen. Vandaag behandelde we de vragen: waar zorgt de rechter hersenhelft voor en waar de linker? (rechts voor creatieve dingen en links voor analytische dingen) en waar is het 1234 systeem op gebaseerd? (op de gewenste hulp aan een kind).
Daarna gingen we een filmpje kijken, met erg mooie en duidelijke tekeningen maar (voor mij) wel lastig Engels. Gelukkig vertaalde Karlijn af en toe een belangrijk deel. Ik heb vooral van het filmpje geleerd dat de kracht van mensen (in tegenstelling tot bij dieren) in goede samenwerking tussen beide hersenhelften ligt. Daardoor weten wij goed wat wij zelf kunnen , maar kunnen we ook goed rekening houden met een ander. We kunnen daardoor zelfs voorspellen wat de reactie van een ander zal zijn. Volgens het filmpje kun je onze hersenhelften zien als een embodied world en een conrete world. Door de samenwerking van onze hersenhelften zijn wij in staan wanneer wij een hartje op papier zien/tekenen, betekenis te geven aan de vorm. Ik vond het een interessant filmpje, alleen erg jammer dat ik door het moeilijke Engels grote delen niet begreep.
Na het filmpje kregen we een fragment van `rekenen is stom!`, daarin stonden 2 situaties waarin een meisje in groep 5 het niet leuk vond om te rekenen en de reactie van de juf erbij. Het was heel grappig en interessant de verschillen te zien. Bij het eerste stukje reageert de juf wel meelevend, maar blijft ze erbij dat iedereen weleens dingen moet doen die hij of zij niet leuk vindt, dus dat het kind gewoon door moet gaan met rekenen.
Bij het tweede stukje (op dezelfde situatie) reageert de juf heel anders, de juf bespreekt de gevoelens met het kind en hoe dit komt. Dan blijkt dat ze de sommen te makkelijk vindt. De juf zoekt samen met het kind naar een oplossing en ze spreken af dat als het meisje kan laten zien dat ze de sommen allemaal goed heeft, dat ze dan moeilijke sommen krijgt. Het meisje is opgelucht en gaat enthousiast verder met haar rekenwerk.
We hebben de reacties van de juf klassikaal besproken, daar kwam uit dat beide manieren goed zijn. Wel zou de tweede manier meestal de voorkeur hebben, omdat je dan beter aansluit bij de ontwikkeling van het kind. Maar soms is het organisatorisch (wegens tijdgebrek bv.) niet mogelijk ieder kind aan zijn eigen ding te laten werken.
Ook kregen we een handig blad met verschillende open en gesloten vragen, die je kan stellen aan een kind. Waarbij openvragen de voorkeur hebben.
Daarna kregen we allemaal situatiebeschrijvingen en moest je na 2 sec. nadenken in het vakje erachter opschrijven wat jouw reactie zou zijn. Bij sommige situaties vond ik het nog best lastig, bijv. als Kees verteld dat hij hele erg dorst had op de markt en toen stiekem een perzik van een kar heeft gepakt.
Eigenlijk zou ik dan Kees niet gelijk de les willen lezen, maar zelf in willen laten zien wat hij fout heeft gedaan. Maar daar vind ik het nog best lastig een goede reactie bij te vinden.
Nadat we onze reacties hadden ingevuld kregen we een lijst met reactiecategorieën en hun effecten. Daarmee moesten we kijken waar je je eigen reactie bij kon plaatsen. Ik had de nummer 11, 9 en 10 het meeste. Zie afbeelding hieronder voor de reactiecategorieën.
Daarna kregen we de reactiecategorieën allemaal op een a4tje en moesten we deze in een groepje, in volgorde leggen van inbreng van de leerkracht naar inbreng van de leerling. Daarbij hadden aan het begin (inbreng leerkracht) bevelen, gebieden en voorschrijven liggen en aan het einde (inbreng leerling) ondervragen, onderzoeken en verhoren.
Na deze opdracht was er eigenlijk nog een opdracht gepland, maar helaas hadden niemand van ons het boek ´Leer als een speer´ bij zich, die bij deze opdracht noodzakelijk was. Dat was een fout van ons, maar gelukkig heb ik het boek al wel geleerd.
De opdracht was: maak bij ieder hoofdstuk uit ´leer als een speer´ een les die je gelijk kan toepassen op de basisschool (met als doel, een hersenvriendelijke les). Uit de lessen moest naar voren komen dat het van belang is kinderen ook eens uit de comfort zone te halen, door meer uit te dagen, dat geeft een positief leereffect. Ook moet je altijd aansluiten bij de belevingswereld van de kinderen.
Daarna hebben we nog even het schema van leren herhaald. Het is belangrijk dat de jaloezieën open staan en informatie via verschillende zintuigen binnen komen, dit gebeurt alleen als er veilig klimaat heerst. De informatie wordt het beste opgeslagen door aan te sluiten bij de belevingswereld van de kinderen en de voorkennis.
Ook vandaag hadden we weer een leuke positieve afsluiter van de les, namelijk een filmpje van de cabaretier Daniel Arends over vrouwen versieren in de bar.
Daarna keken we nog een filmpje van de fun-theorie. Er was onderzocht hoeveel mensen bij een station de roltrap verkozen boven de gewone trap. Daarna werd de trap bekleed als een piano en hoorde je steeds grappige geluidje. Een verassend groot aantal mensen koos toen de ´gewone´ trap boven de roltrap.
Het doel van deze filmpje was dat we inzagen, dat als iets leuk en uitdagend is mensen veel enthousiaster worden. Maar ook als iets wat minder leuk is, moet je als leerkracht proberen het toch zo leuk mogelijk te brengen
Wat ben ik van plan met deze kennis en inzichten te doen?
Vooral de reactiecategorieën vond ik wel erg interessant en handig. Ik ga binnenkort (volgende maandag of dinsdag) opletten bij mezelf wat voor reacties ik zelf eigenlijk geef. Deze ga ik dan opschrijven en later op de dag even analyseren in welke reactiecategorie ze thuis horen. Het lijkt me goed te weten welke soort reacties ik vooral geef en of ik hier misschien wat aan wil veranderen of het er wel mee eens ben.
Ook lijkt het me wel interessant dit te observeren bij mijn mentor en kijken of wij veel verschillen in reacties.
Het filmpje dat we hebben gekeken vond ik erg interessant en ik ben van plan deze nogmaals te kijken (misschien met mijn vriend, die erg goed is in Engels), zodat ik het wat beter begrijp.
Ook heb ik inzicht gekregen dat het goed is je af te vragen, wat een reactie (van jou als leerkracht bijv.) kan doen met een kind, welke gevoel zal het kind kunnen hebben?
Daardoor zal ik wat beter nadenken bij wat ik voor een reactie geef aan een kind.
